tag:blogger.com,1999:blog-19499150.post3337334254955320064..comments2023-09-16T15:02:41.373+02:00Comments on SILENCIO ES LO DEMÁS: SBIUnknownnoreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-19499150.post-41628261077964067392007-09-19T15:29:00.000+02:002007-09-19T15:29:00.000+02:00Me parece que lo has definido de una manera muy pr...Me parece que lo has definido de una manera muy precisa. por supuesto, yo también lo sufro, pero he descubiero una forma infalible de superarlo: nadar. Es meterme en la piscina y empezar a nadar de espaldas despacio y pensando en lo que estoy escribiendo y en un par de minutos escucho claramente el "click" al que haces mención.<BR/>Un besito.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19499150.post-7717131963412793762007-09-18T13:24:00.000+02:002007-09-18T13:24:00.000+02:00Sempre m'he preguntat perquè es diu "escriptor", e...Sempre m'he preguntat perquè es diu "escriptor", enlloc d'"esborrador". <BR/>Jo passo més temps esborrant que escrivint.Maria Escalas Bernathttps://www.blogger.com/profile/07849926256836045455noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19499150.post-22248134556780696032007-09-14T11:23:00.000+02:002007-09-14T11:23:00.000+02:00Por eso me gusta tanto el NaNoWriMO (www.nanowrimo...Por eso me gusta tanto el NaNoWriMO (www.nanowrimo.org), porque cada vez que comienzo un proyecto nuevo procuro que sea en noviembre y sigo las reglas dictadas por el NaNo y me acompaño de gente que también escribe, de esa manera, como no piensas nada más que en aumentar las páginas y las palabras sin releer lo que escribes, el SBI sólo te ataca en momentos muy puntuales.<BR/><BR/>Después, cuando acaba Noviembre y eres consciente de que, al menos, un 30% de lo que escribiste ha de ir a la papelera y te pones en serio, en tu vida normal y rutinaria de nuevo con esos personajes que ya tienen vida, pues resulta un poco más fácil porque llevas trabajando con ellos más tiempo.<BR/><BR/>Por eso me invento mis propios NaNoWriMos y este verano me propuse llevar ese ritmo para la segunda novela y, ¡hey! funcionó.<BR/><BR/>Ahora sí que sufro SBI, pero es porque estoy "documentándome"; es decir, esperando a noviembre mientras pienso constantemente en el argumento de la novela, colocando, recolocando, matando a unos personajes, a otros, viendo qué pasaría sí...) y con los oidos muy muy muy atentos, no sea que suene "click" y yo no lo oiga.<BR/><BR/>Me alegro mucho de tu SBI superado. Es que eso es también bueno para nosotros, tus lectores ;)Fernando Alcaláhttps://www.blogger.com/profile/12881201414073245573noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19499150.post-77366328519233609912007-09-13T10:21:00.000+02:002007-09-13T10:21:00.000+02:00¡Qué bueno, Care! Y qué bonito llamarlo "síndrome"...¡Qué bueno, Care! Y qué bonito llamarlo "síndrome". (Y yo que me tenía por imbécil cuando me pasaba algo parecido).Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19499150.post-28665911669116716692007-09-12T23:22:00.000+02:002007-09-12T23:22:00.000+02:00Sí me ha pasado: escribes sobre una escena y la an...Sí me ha pasado: escribes sobre una escena y la analizas tanto que así se pasan semanas cuando sólo hablamos de un párrafo o una hoja... ¿Cuál es la solución? Deja la escena allí y sigue escribiendo nomás. Ya veras que después regresas a esa escena y ¡click! Ya sabes cómo corregirla o terminarla... Y es que a veces le damos tantas vueltas a un texto que perdemos objetividad de él: esto es, ya no nos damos cuenta de las cosas más obviasUnknownhttps://www.blogger.com/profile/12757334962693998087noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19499150.post-80244336129345110932007-09-12T22:09:00.000+02:002007-09-12T22:09:00.000+02:00¡Je! Yo suelo padecer el SBF (Síndrome de Bloqueo ...¡Je! Yo suelo padecer el SBF (Síndrome de Bloqueo Final), en gran medida agudizado con el virus de la perfectibilidad del inédito... Se aceptan recetas.<BR/><BR/>Saludos!Ernesto Guajardohttps://www.blogger.com/profile/03904968362068862905noreply@blogger.com